Poziom selenu w organizmie wpływa na ryzyko wystąpienia nowotworu wątroby
Jako mikroelement odżywczy, selen stanowy istotną część naszej diety. We współpracy z Międzynarodową Agencją Badań nad Rakiem, naukowcy z Charité Universitätsmedizin w Berlinie wykazali, że wysoki poziom selenu we krwi związany jest ze zmniejszonym ryzykiem rozwoju raka wątroby. Oprócz innych czynników ryzyka, badanie skupia się również na tym, w jak dużym stopniu poziom selenu może oddziaływać na rozwijanie się innych rodzajów nowotworu. Wyniki tych badań zostały opublikowane w American Journal of Clinical Nutrition.
Podczas gdy w Europie, ani dieta bogata w selen, ani odpowiednia suplementacja tym pierwiastkiem nie jest związana z niepożądanymi skutkami, niedobór selenu zidentyfikowano jako czynnik ryzyka wielu chorób.
„Wykazaliśmy, że niedobory selenu są głównym czynnikiem zwiększającym ryzyko raka wątroby”, mówi prof. dr. Lutz Schomburg z Instytutu Endokrynologii Eksperymentalnej i dodaje: „Według naszych danych, jedna trzecia populacji z najniższym poziomem selenu ma od pięciu do dziesięciu razy zwiększone ryzyko zachorowania na raka wątroby.”
W powyższym badaniu kliniczno-kontrolnym, grupa europejskich naukowców zbadała kohort 477 tys. uczestników, a wśród nich znalazły się osoby, które zachorowały na raka wątroby w ciągu 10-letniej obserwacji. Od zdrowych pacjentów pobrano próbki krwi, a następnie zanalizowano je pod kątem poziomu selenu.
„Nasze badanie nie wykazuje, że suplementacja selenem na bezpośrednie działanie ochronne przeciw rakowi wątroby. Niemniej, potwierdza znaczenie zrównoważonej diety, której selen odgrywa znaczącą rolę”, wyjaśnia prof. Schomburg.
Poprzednie badania sugerowały podobny związek pomiędzy poziomem selenu a ryzykiem zachorowania na raka jelita grubego, jak również ryzyka rozwoju chorób autoimmunologicznych tarczycy.
Selen (Se) znajduje się w takich pokarmach jak ryby, skorupiaki, mięso, mleko i jajka. Niektóre orzechy z Ameryki Południowej są również jego bogatym źródłem, na przykład orzechy brazylijskie. Jest to mikroelement, który naturalnie występuje w glebie i w roślinach, dostając się do ludzkiego i zwierzęcego organizmu wraz ze spożywanymi pokarmami. Gleba europejska ma raczej niskie stężenie selenu w porównaniu z innymi obszarami świata, zwłaszcza w porównaniu z Ameryką Północną. Niedobory selenu w różnym stopniu nasilenia są powszechne i większości osób, co stało się powodem wzbogacania selenem paszy przeznaczonej dla niemieckich zwierząt hodowlanych.
